Op de plek, waar ik een paar dagen geleden in mijn uppie rondreed, staan nu camera's te snorren en schaatsen honderden mensen.
Tijdens de twee rondjes die ik afleg moet ik mijn best doen niet op anderen te botsen. Voor mij komt iemand ten val en bijna krijg ik de omhoog zwiepende schaatsen in mijn gezicht. Op sommige plaatsen zijn de scheuren niet meer te ontwijken. Het is een wonder dat hier zo weinig mensen onderuit gaan. Toch zie ik diverse mensen languit op het ijs terecht komen. Geen pretje, als er meteen een aantal mensen aan je voorbij schaatsen.
Juist in deze omstandigheden is het ijs officieel vrij gegeven en gaan ouders met hun kinderen schaatsen omdat het nu VEILIG is. Ik zie iemand op hockeyschaatsen en een stick in zijn hand zijn huskey uitlaten. Ik zie een kinderwagen met een tweeling naast elkaar erin de baan blokkeren.
Ik ben blij, dat de eerste sneeuwvlokken zich aandienen en ik een excuus heb, deze gevaarlijke omstandigheden te ontvluchten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten